Una puerta se abre en la noche de terciopelo, René Magritte
CURIOSIDADE
Saber que está un á morte
e o corpo é unha paisaxe de batalla:
unha carnicería no cerebro.
¿Permitirías ti, amor deserto,
que nesta febre impenitente abrise
a derradeira porta e pechase
detrás miña, sonámbulo e impasible,
ou porías o pé
entre ela e o destino?
Lois Pereiro, Poesía completa, Xerais, Vigo, 2011, p. 107.
0 comentarios:
Publicar un comentario