En la salida de la M-40, dirección A-6,
en los desmontes entre la autopista
y el acceso –tierra de nadie–,
un pequeño huerto cultivado.
Al lado del chamizo
arranca malas hierbas. Pide
a la tierra la vida, quizá setenta años,
ruega a Perséfone. Casa y huerto. Sentir
el sol. El túnel enseguida húmedo y largo.
Olvido García Valdés, Y todos estábamos vivos, Tusquets, Barcelona, 2006.
1 comentarios:
Guauu Este texto é poñer en palabras unha imaxe que teño cada vez que paso por Madrid de camiño a Logroño ou Extremadura.
Verdadeiramente amosa unha imaxe da cidade máis dolorosa aínda polo contraste entre esa pobreza e desarraigo e as moles dos grandes edificios de negocios ao fondo ignorando esta realidade.
Boa lectura.
Publicar un comentario